Jeszcze kilkanaście lat temu dość powszechnie mówiło się, że sztuki walki są
domeną dalekiego wschodu, a w Europie nigdy nie było sztuk walki. Jest to
oczywiście nieprawda. W Europie rozwijało się wiele różnych sztuk walki i to
zarówno z bronią, jak i bez broni. Ze względu na to, że w miarę rozwoju
broni palnej i ideologii lewicowej europejskie sztuki walki ulegały
stopniowemu zanikowi, do dziś w oryginalnej wersji nie została chyba żadna z
nich. Oczywiście praktycznie uczono jeszcze w wojsku takich walk nawet przed
II wojną światową, ale faktycznie od końca XIX wieku opierały się one na
technikach walki z dalekiego wschodu, głównie judo i ju-jutsu. W drugiej
połowie XX - go wieku w Polsce powszechnie mówiono, że w Europie nie było
żadnych sztuk walki, a jedynie daleki wschód opracował własne, kompletne
systemy i style walki. Rzekomo miała to być zasługa buddyjskich mnichów,
którzy w swojej genialności opracowali kilka tysięcy różnych stylów walki.
Takie podejście nie wynikało z czyjejś niewiedzy, tylko z konkretnie
opracowanego planu: dalekowschodnie sztuki walki miały pomóc komunizmowi w
ataku na cywilizację chrześcijańską, bowiem wraz z rozpowszechnianiem się
dalekowschodnich sztuk walki promowano jak nigdy dotąd religie wschodu. W
ówczesnych czasopismach można było przeczytać, że jak ktoś interesuje się
sztukami walki, to jednocześnie musi też zainteresować się religią i
filozofią wschodu. Takie podejście - zakłamane jak cały komunizm - zrodziło
stwierdzenie, że sztuki i sporty walki to domena dalekiego wschodu.
W XXI wieku, wraz ze wzrostem świadomości społecznej, do której przyczynił
się głównie Internet, ludzie odkryli, że również Europa miała swoje sztuk
walki i zaczęli je odtwarzać na podstawie starodawnych traktatów. Zaczęto
też tworzyć (w mniejszości) własne szkoły i style walki.
Również w Polsce działa wiele klubów zajmujących się odtwarzaniem
starodawnych systemów walk. Ich członkowie na podstawie starodawnych ksiąg i
własnej pracy żmudnie odtwarzają istniejące niegdyś szkoły walki.
Uczą się w nich walki wręcz, europejskich zapasów, walki na miecze, szable,
rapiery i dziesiątki innych rodzajów broni, używanej niegdyś przez
europejskich rycerz, a potem przez szlachtę.
Kurs instruktora europejskich sztuk walki przygotowuje instruktorów do
prowadzenia zajęć w tym zakresie. Ponadto instruktor europejskich sztuk
walki uczy się, jak samodzielnie pracować i prowadzić badania w tym
zakresie.